မ်က္ႏွာဖံုးေတြ ... မ်က္ႏွာဖံုးေတြ

ကြၽန္မတို႔ငယ္ငယ္က ဘုရားပြဲေစ်းတန္းမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိသည့္ ေဆးေရာင္စံုျခယ္ထားေသာ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားကို ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္ဝင္စားေလ့ ရွိၾကသည္။ ေဆးေရာင္စံု ျခယ္သထားသည့္အျပင္ မ်က္ႏွာ အမူ အရာမ်ဳိးစံုရွိေသာ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားမွာ ကေလးတို႔၏အျမင္တြင္ ထူးျခား ဆန္းသစ္ေနသည္။ ထိုမ်က္ႏွာဖံုးမ်ား ထဲတြင္ ျပံဳးေနေသာ ရာမမင္းသား၏ အစိမ္းေရာင္ မ်က္ႏွာဖံုးပံုႏွင့္ ေရႊဝါေရာင္ေတာက္ပေနေသာ ညီေတာ္ လကၡဏ၏ မ်က္ႏွာဖံုးပံုမ်ားက ဝယ္လိုအား အမ်ားဆံုး ျဖစ္သည္။

မ်က္ႏွာဖံုး ေရာင္းသူ၏ လက္ထဲရွိ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားတြင္ ေမ်ာက္မ်က္ႏွာဖံုး၊ ဝက္ဝံမ်က္ႏွာဖံုး၊ ယုန္မ်က္ႏွာဖံုး၊ က်ားမ်က္ႏွာဖံုး၊ က်ားသစ္မ်က္ႏွာဖံုး စသည့္ ေတာသတၱဝါတို႔၏ မ်က္ႏွာဖံုးပံုမ်ား ရွိသလို သူငယ္ေတာ္ မ်က္ႏွာဖံုး၊ ဘီလူးမ်က္ႏွာဖံုး၊ မင္းသမီး မ်က္ႏွာဖံုး စသည့္ လူပံု မ်က္ႏွာဖံုးလွလွေလးမ်ားလည္း ရွိသည္။ ကြၽန္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ ရာမမင္းသားပံု မ်က္ႏွာဖံုး၊ ညီေတာ္လကၡဏပံု မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္ မင္းသမီးပံု မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားကိုပဲ ဝယ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ဝယ္ျပီးျပီးခ်င္းမွာပဲ ထိုမ်က္ႏွာဖံုးမ်ားကို စြပ္လိုက္ၾကျပီး ပြဲေစ်း တန္း ေလၽွာက္ၾကသည္။ ဘုရားပြဲေစ်း မွအျပန္ စီးလာေသာ ကားေပၚတြင္ ကြၽန္မတို႔၏ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားမွာ တေျပာင္ေျပာင္ တလက္လက္ႏွင့္မို႔ အျခားသူမ်ားက "လွလိုက္တာ"လို႔ ေျပာလၽွင္ အလြန္သေဘာက်ခဲ့ သည္။ ကားေပၚက ဆင္းျပီး အိမ္ေရွ႕အေရာက္ လမ္းေလၽွာက္ျပန္လာၾကသည့္အခါ ညေမွာင္ေမွာင္မွာ မ်က္ႏွာစိမ္းစိမ္းႏွင့္က တစ္ေယာက္၊ မ်က္ႏွာေရႊဝါေရာင္ႏွင့္က တစ္ေယာက္၊ ေငြမင္ေရာင္မ်က္ႏွာႏွင့္က တစ္ေယာက္ႏွင့္မို႔ တစ္ခါတစ္ခါ ေမာင္ႏွမတေတြ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ေၾကာက္ သလိုလို၊ ေပ်ာ္သလိုလို ျဖစ္ခဲ့ရတာကို အမွတ္ရေနေသးသည္။

ဟိုအရင္တုန္းကေတာ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြမွာ ျပံဳးေနသည့္ ပံုကိုပဲ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ လူပံုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေတာ သတၱဝါပံုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးေသာ မ်က္ႏွာဖံုးေတြမွာ သန္႔သန္႔စင္စင္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ျပံဳးေနပံု ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ယခုေခတ္လို ကေလးမ်ားအၾကိဳက္ ဘတ္(တ္)မင္းလို၊ ပါဝါရိမ္းဂ်ားလို၊ ဘာဘီလို၊ အန္းဂရီးဘတ္လို မ်က္ႏွာ ဖံုးမ်ဳိး မရွိ။ ယခုေခတ္လို ဆန္းျပားေသာ အေရာင္အေသြး စပ္ဟပ္မႈမ်ဳိး မရွိ။ ယခုေခတ္လို သက္ဝင္မႈ မရွိေသာ၊ ခံစားမႈ မရွိေသာ အျပံဳးတုျဖင့္ ဆင္ယင္ထားတာမ်ဳိး မရွိ။ ယခုေခတ္လို ရန္လို ျငဴစူေသာ မႈန္ ကုပ္ကုပ္ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ား မရွိ။ ယခုေခတ္လို အျပင္ပန္း ေဆးေရာင္လွပသေလာက္ အတြင္းတြင္ အႏၲရာယ္ ရွိေသာ ျဒပ္ေပါင္းတို႔  ပါဝင္ ေပါင္းစပ္ထားေသာ အေပါစား ပလတ္စတစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားျခင္းမ်ဳိးလည္း မရွိပါ။

တကယ္ေတာ့ မ်က္ႏွာဖံုးဆိုသည္မွာ တစ္ခါတစ္ရံ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းအတြက္ လိုအပ္သည္။ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ လိုအပ္သလဲဆိုလၽွင္ မိမိ၏ ေသာက အပူမ်ားကို တစ္ဖက္သားအား မၽွေဝ မေပး ခ်င္သည့္အခါ၊ ကိုယ့္အေပၚ လိုအပ္လာလၽွင္ တစ္မ်ဳိး၊ မလိုအပ္သည့္အခါ တစ္မ်ဳိး ဆက္ဆံတတ္သည့္ စိတ္ ထား မတည္ျငိမ္သူတို႔ႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳရသည့္အခါမ်ဳိးတို႔တြင္ မ်က္ႏွာဖံုး သံုးဖို႔ လိုအပ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ထိုသို႔ေသာ လူစားမ်ဳိးမ်ားျဖင့္ ေတြ႕ၾကံဳ ဆက္ဆံရသည့္အခါ မည္မၽွပင္ မိမိ၏ စိတ္ရင္းျဖင့္ ႐ိုး႐ုိး သားသား ေျပာဆိုဆက္ဆံေသာ္လည္း ၎တို႔ႏွင့္ စိတ္အမူအယူ တူမၽွမႈ မရွိသည့္အခါ ရန္သူသဖြယ္ ခ်က္ခ်င္း သတ္မွတ္ပစ္လိုက္ၾကျပီး ရန္စြယ္တေငါေငါျဖင့္ လက္သီးပုန္း ထိုးတတ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေရွးစကားပံုမ်ား၌ " လူ၏အၾကိဳက္၊ ဆယ္ခါလိုက္လည္း၊ မလိုက္တစ္ခါ၊ ရွိခဲ့ပါမူ၊ ၾကီးစြာ ရန္သူ၊ စြဲမွတ္ယူ၏" ဟု လူတို႔၏ အမူအက်င့္မ်ားကို သတိေပး စပ္ဆိုခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ေသာ သူမ်ားအတြက္ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခု တပ္ထားဖို႔ လိုအပ္သည္။

သို႔ျဖစ္၍ လူတိုင္းသည္ လူတစ္ကိုယ္၊ စိတ္တစ္မ်ဳိးရွိၾကသူခ်ည္းမို႔ မိမိႏွင့္ အေတြးအျမင္ မတူသည့္အခါ၊ စိတ္သေဘာခ်င္း မတိုက္ဆိုင္သည့္အခါ ထိုသူကို အျပစ္တင္မေနဘဲ ထိုသူႏွင့္ ဆက္ဆံရသည့္အခါ "ရွဥ့္ လည္းေလၽွာက္သာ၊ ပ်ားလည္းစြဲသာ" ဆိုသလို အျပံဳးမ်က္ႏွာရွိသည့္ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုကိုသာ မိမိရဲ႕မ်က္ႏွာ မွာ အစဥ္အျမဲ ခ်ိတ္ဆြဲထားႏိုင္မည္ဆိုလၽွင္ လူအခ်င္းခ်င္းၾကားက ဆက္ဆံေရးမွာ ပဋိပကၡမ်ား အတိုင္း အတာတစ္ခုအထိ ျငိမ္းသြားမည္ဟု ထင္မိပါသည္။

စာဖတ္သူအားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ျမဝတီေဇာ္