စိတ္ေရာင္စံု

အေရာင္တို႔၏ သေဘာတရားတြင္ ထူးျခားဆန္းၾကယ္မႈမ်ား ရွိသည္။ အခ်ဳိ႕အေရာင္မ်ားက သူႏွင့္ ထိေတြ႕ ေပါင္းစပ္ရာ အျခားအေရာင္မ်ားကို ပိုမိုလင္းလက္ ေတာက္ပေအာင္ ပံ့ပိုးကူညီႏိုင္စြမ္း ရွိတတ္ၾက သည္။ အခ်ဳိ႕အေရာင္မ်ားကေတာ့ သူႏွင့္ေပါင္းစပ္လိုက္သည့္ အေရာင္တစ္ခုခု၏ မူလအေရာင္ကို ပ်က္စီး သြားေစႏိုင္သည့္ အစြမ္းသတၱိ ရွိၾကသည္။ အခ်ဳိ႕အေရာင္မ်ားကေတာ့ သူႏွင့္ မ်ဳိးမတူသည့္ သီးျခားအေရာင္ တစ္ခုခုႏွင့္ ေပါင္းစပ္လိုက္သည့္အခါ လွပ ဆန္းျပားသည့္ ေရာင္စဥ္အသစ္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာေစႏိုင္သည့္ အစြမ္းရွိသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အေရာင္တစ္မ်ိဳးခ်င္းစီ၌ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ မူလ အရည္အခ်င္းတစ္ခုေတာ့ ကိုယ္ စီ ရွိၾကေလသည္။

အေရာင္တို႔တြင္ အလင္းျပင္းအား သိပ္သည္းဆ အနည္းအမ်ားေပၚ မူတည္၍ အႏုအရင့္ အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ လာၾကရသည္။ မူလ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ အေရာင္ရွိသည့္ အေရာင္မ်ားက အလင္းျပင္းအား မ်ားေလ၊ ပိုမို ေတာက္ပ လင္းလက္ေလ ျဖစ္သည္။ မူလ ရင့္ေမွာင္ေသာ အေရာင္ရွိသည့္ အေရာင္မ်ားက အလင္းျပင္း အား မ်ားေလ၊ ပိုမို သိပ္သည္း ရင့္ေမွာင္ေလ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ အေရာင္တို႔၏ မူလ ပိုင္ဆိုင္ ထားသည့္ အေျခခံ သိပ္သည္းဆအေပၚ မူတည္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။

ထိုအေရာင္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ကြၽန္မတို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လူမ်ားစြာတို႔တြင္လည္း အေျခခံ စိတ္အေရာင္မ်ား အမ်ား အျပား ရွိေနၾကသည္။ အခ်ဳိ႕လူတို႔၏ အေျခခံ စိတ္အေရာင္မွာ သန္႔ရွင္း ျဖဴစင္သည္။ အခ်ဳိ႕မွာ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ ရွိၾကသည္။ အခ်ဳိ႕မွာ ရင့္ေမွာင္သည့္ စိတ္အေရာင္ ရွိၾကသည္။ စိတ္အေရာင္ ေဖ်ာ့ သူတို႔မွာ အလြယ္တကူ အေရာင္စြန္းလြယ္သည္။ စိတ္အေရာင္ သန္႔ရွင္းသူတို႔မွာ မူလ အေျခခံအေရာင္က အျဖဴေရာင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ မည္သို႔ေသာ အေရာင္ရင့္မ်ား ဝန္းရံ ကာဆီးေစကာမူ နဂို ျဖဴေသာ ဂုဏ္ရည္က ေလ်ာ့က်မသြားေပ။ ထိုအေရာင္ညစ္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ပို၍ ထင္ရွား ေတာက္ပလာရ သည္။

စိတ္အေရာင္ ႏုေဖ်ာ့သူမ်ားမွာ တစ္မူ ထူးျခားသည္။ ရင့္ေမွာင္ေသာ စိတ္အေရာင္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းလၽွင္ ရင့္ေသာ အေသြးအေရာင္ဘက္သို႔ ေရာက္သြားတတ္သလို အျဖဴေရာင္စိတ္ ရွိသူမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္လိုက္ သည့္အခါ သူ၏ မူလ ေဖ်ာ့ေသာအေရာင္မွာ ပို၍ ထင္ရွား ေပၚလြင္လာတတ္သည္။ စိတ္အေရာင္ ရင့္ေမွာင္ သူတို႔မွာမူ တျခား မည္သည့္အေရာင္ စိတ္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္သည္ျဖစ္ေစ မိမိတို႔၏ ပင္ကိုအေရာင္ အဆင့္ကို လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာေၾကာင့္ လွပေသာ စိတ္အေရာင္မ်ား ျဖစ္ေပၚေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပ။ ထို႔ျပင္ ၎တို႔သည္ မူလ အေျခခံ စိတ္အေရာင္ကိုက ရင့္ေမွာင္ေနေသာေၾကာင့္ တြဲစပ္ လိုက္သည့္ အျခားအေရာင္မ်ားကို ပို၍ပင္ ရင့္ေမွာင္ ညစ္ႏြမ္းသြားေစသည္။ ထိုရင့္ေသာ အေရာင္စိတ္ ရွိသူ မ်ားသည္ ၎တို႔ႏွင့္ အေရာင္သိပ္သည္းဆ တူသည့္ အျခားအေရာင္ အဆင့္မ်ားႏွင့္သာ ေပါင္းစပ္ျခင္းျဖင့္ ထင္ရွားမႈကို ရယူရရွာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ မူလ အေျခခံ စိတ္အေရာင္သည္ ေဖ်ာ့ေတာ့ပါက ျဖဴစင္ေသာ စိတ္အေရာင္ရွိသူမ်ားႏွင့္ တြဲစပ္ျခင္းျဖင့္ ပိုမို လင္းလက္ေစကာ မိမိ၏ မူလ ဂုဏ္ရည္ကို တိုးေစသင့္သည္။ မိမိတို႔၏ စိတ္အေရာင္က ရင့္ေမွာင္ေနပါက ေဖ်ာ့ေတာ့ေအာင္ (တစ္နည္း လင္းလက္ သန္႔စင္ေအာင္) ၾကိဳးစား ျပဳျပင္သင့္သည္။ သို႔မွ သာ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ အလင္းျပင္းအားျဖင့္ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာစိတ္၊ ေတာက္ပ လင္းလက္ေသာစိတ္ကို အေျခခံကာ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ကြဲျပားျခားနားေသာ စိတ္ေရာင္စံုတို႔ကို ကူညီေဖးမ လက္တြဲေခၚယူႏိုင္ မည္ျဖစ္ပါသည္။

စာဖတ္သူအားလံုးကို ခင္မင္ ေလးစားလ်က္

ျမဝတီေဇာ္

**မူပိုင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔...**

အခုတေလာ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ "မူပိုင္ခြင့္"နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေျပာအဆို မ်ားလာတာ ေတြ႕မိပါတယ္။ မူပိုင္ခြင့္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ မူပိုင္ခြင့္ကို ခ်ဳိးေဖာက္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဘယ္သူေတြက မူပိုင္ခြင့္ရွိသူေတြလဲ စသျဖင့္ မူပိုင္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြကို ပညာရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေဆြးေႏြးထား တာလည္း မွတ္သားဖူးပါတယ္။

မူပိုင္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နားလည္ မွတ္သားမိသေလာက္ ေျပာရရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူဖန္တီးတဲ့ လက္ရာတစ္ခု (ဥပမာ-စာေရးသူဆိုလၽွင္ စာတစ္ပုဒ္၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္၊ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ သည္ သူ႔ပင္ကို ဉာဏ္စြမ္းရွိသမၽွ အားထုတ္ ေရးဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ျပီး ထိုဖန္တီးမႈလက္ရာသည္ အျခား မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံမွ ကူးယူ ေရးဖြဲ႕ထားျခင္းမ်ဳိး မရွိလၽွင္ ထိုလက္ရာကို မာစတာပိစ္ (Masterpiece) လို႔ ေခၚေၾကာင္း မွတ္သားမိပါတယ္။ ထို႔ျပင္ ထိုမာစတာပိစ္ (Masterpiece) ၏ မူပိုင္ခြင့္ (Copyright) သည္ မူလ ဖန္တီးသူသာျဖစ္ျပီး တစ္နည္းေျပာရလၽွင္ မာစတာပိစ္ဆိုသည္မွာ မူလ ဖန္တီးသူ၏ Intellectual Property အသိဉာဏ္ ပစၥည္း၊ ဉာဏပစၥည္းလို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ခန္႔က ဉာဏပစၥည္း မူပိုင္ခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ျပဳလုပ္ေသာ Workshop မ်ား၊ Seminar မ်ားကို အခါအခြင့္သင့္လို႔ တေစ့တေစာင္း ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ပညာရပ္ ဆိုင္ရာ ေဝါဟာရမ်ားကို အေပၚယံသေဘာေလာက္ပဲ ၾကားဖူးနားဝ ရွိခဲ့ပါတယ္။ မူပိုင္ခြင့္ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို လူအမ်ားၾကားမွာ အသံုးအစြဲ နည္းၾကတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မူပိုင္ခြင့္ ေခတ္ဦး ကာလမွာ စာေပနယ္မွာဆိုလည္း စာေပနယ္အေလ်ာက္၊ ဓာတ္ပံု၊ ပန္းခ်ီစတဲ့ နယ္ပယ္မွာလည္း သူ႔နယ္ပယ္ အေလ်ာက္ အျငင္းပြားမႈေလးေတြလည္း ရွိခဲ့တာ သတိထားမိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ တုန္းက လူတိုင္းရဲ႕ အေတြးအျမင္မွာ အိုင္ပီေလာ (IP Law) ဆိုတဲ့ Intellectual Property Law ကို လံုးဝ နီးပါး အစိမ္းသက္သက္ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ဒီပညာရပ္ နယ္ပယ္မွာ အိုင္ပီေလာအတြက္ ဦးစီး ဦးေဆာင္ ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ပညာရွင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ အေရအတြက္ဟာ နည္းပါးတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ သာမန္အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ "ဟာ၊ ဒီဥပေဒမ်ဳိး ထုတ္ေတာ့လည္း ဘာမ်ား ထူးျခား လာမွာမို႔လဲ" ဆိုျပီး ထင္စရာ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဥပေဒက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တီထြင္ဖန္တီးမႈ တစ္ခု အတြက္ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ဥပေဒျဖစ္လို႔ လူတိုင္း သိထားသင့္ပါတယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕ဦးေႏွာက္ကေန စဥ္းစားေတြးေတာျပီး တီထြင္ဖန္တီးလိုက္တဲ့ လက္ရာတစ္ခုဟာ ဖန္တီးသူအတြက္ အခ်ိန္အား၊ ဉာဏ္အား ေပါင္းစပ္ အားထုတ္ထားရတာမို႔ အလြန္ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ အဲဒီလို လက္ရာမ်ဳိးကို တျခားသူတစ္ေယာက္က အလြယ္တကူ ဆြဲယူ အသံုးျပဳလိုက္တဲ့အခါ မူရင္း ပိုင္ရွင္ကို အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ ရင္ ေတာ္ေသးရဲ႕၊ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္လို အသံုးျပဳလိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မူပိုင္ခြင့္ကို ခ်ဳိးေဖာက္ရာ ေရာက္တာမို႔ မူရင္းပိုင္ရွင္မွာ နစ္နာမႈ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ ဒီလို ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရတဲ့အခါ နစ္နာ သူဘက္က ရပ္တည္ ကာကြယ္ေပးဖို႔အတြက္ ဒီ ဥပေဒ ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္း ရွိသေရြ႕ လံု႔လထုတ္ျပီး ဖန္တီးလိုက္တဲ့ အႏုထည္ ပစၥည္း (ဝါ) ဉာဏပစၥည္းအတြက္ အားကိုးအားထား ျပဳစရာ ဉာဏပစၥည္း မူပိုင္ခြင့္ဥပေဒဆိုတာ ရွိသင့္တယ္၊ တြင္က်ယ္သင့္တယ္၊ ျပ႒ာန္းသင့္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း သတင္းဆက္သြယ္မႈ နည္းပညာေတြ တိုးတက္လာတာနဲ႔အမၽွ လူတို႔ရဲ႕ လိုက္နာ ေစာင့္ထိန္းအပ္တဲ့ အမူအက်င့္ေတြ၊ အသိပညာေတြ တိုးပြားလာ မွာျဖစ္သလို မိမိတို႔ရဲ႕ မူပိုင္လက္ရာအတြက္ အကာအကြယ္ေပးမယ့္ မူပိုင္ခြင့္ဥပေဒကို လက္ကမ္း ၾကိဳ ဆို ေစာင့္ထိန္း လိုက္နာႏိုင္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ျပီး မူပိုင္ခြင့္ဥပေဒ ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ အစပ်ဳိး ဦးေဆာင္ခဲ့ၾက တဲ့ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ၾကီးမ်ားအား ေလးစားစြာ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။

စာဖတ္သူအားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ျမဝတီေဇာ္

*** မင္းသိရင္... ***

ခ်စ္သူ...

မင္းကိုခ်စ္တဲ့

ကိုယ့္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြထဲမွာ

မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့

ေငြေၾကးဥစၥာေတြအေပၚ

မက္ေမာလိုျခင္း

အလ်ဥ္းမရွိခဲ့တာ

သတိထားမိရင္

မင္းသိမွာပါ...။

ခ်စ္သူ...

မင္းကိုခ်စ္တဲ့

ကိုယ့္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြထဲမွာ

မင္းရဲ႕ လြတ္လပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို

လႊမ္းမိုး ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုျခင္း

အလ်ဥ္းမရွိခဲ့တာ

ျပန္စဥ္းစားမိရင္

မင္းသိမွာပါ...။

ခ်စ္သူ...

မင္းကိုခ်စ္တဲ့

ကိုယ့္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြထဲမွာ

မင္းရဲ႕လိုအင္ေတြနဲ႔ ေသြဖည္တဲ့

ကိုယ့္ရဲ႕ဆႏၵေတြ

မပါဝင္ခဲ့ဘူးဆိုတာ

ျပန္ေတြးမိခဲ့ရင္

မင္းသိမွာပါ...။

ခုေတာ့လည္းေလ...

မင္းကိုခ်စ္ခဲ့မိတဲ့

ကိုယ့္ရဲ႕လြမ္းရတဲ့ေဝဒနာကို

ခံစားဖူးမွ

မင္းသိမွာပါ...။

(ျမဝတီေဇာ္)

မွားတဲ့ဘက္က ေနၾကည့္ပါ

လူ႔စိတ္ဆိုတာ ဆန္းၾကယ္တယ္လို႔ စာအုပ္စာေပေတြထဲမွာေရာ၊ အရပ္သံုးစကားမ်ားမွာပါ ကြၽန္မ မၾကာ ခဏ ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ကေတာ့ လူဆိုတာ ဝါသနာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အမူအက်င့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ကြဲျပား ၾကတဲ့သူမ်ားျဖစ္လို႔ စိတ္အေထြေထြ ဆိုတာလည္း အေျခအေနအလိုက္ ျဖစ္ေပၚႏိုင္တာမို႔ ဒီစကားအေပၚမွာ သိပ္ျပီး ထူးထူးေထြေထြ မခံစားမိ၊ မေတြးေတာမိဖူးပါဘူး။

ဒီလိုဆိုလို႔ ကြၽန္မက သိပ္ျပီး ရင့္က်က္လြန္းလို႔၊ တစ္ဖက္သားအေပၚ နားလည္ စာနာတတ္လြန္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္ရပါဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ဘဝတစ္ေလၽွာက္မွာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အေျခအေန အခ်ိန္ အခါအေပၚ မူတည္ျပီး ကြၽန္မလည္း လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာမို႔ စိတ္အေထြေထြ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚခဲ့ ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ အေျပာင္းအလဲဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ေစ ရေအာင္ အျမဲ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားရတဲ့အခါ မ်က္ႏွာအမူအရာက ျပံဳးရႊင္ တက္ၾကြေနတတ္တာမို႔ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အလြယ္တကူပဲ ခန္႔မွန္းႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဝမ္းနည္းမႈကို ခံစားရတဲ့အခါက်ေတာ့ လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမူအရာ ကြဲျပားပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဝမ္းနည္းတဲ့ အခါ အာ႐ံုေျပာင္းတဲ့အေနနဲ႔ အစား အမ်ားၾကီး စားတတ္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ ဝမ္း နည္းမႈကို အံတုၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဝမ္းနည္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရွိရွိသမၽွ အလုပ္ေတြ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေတြက လူေတြရဲ႕ ဝမ္းနည္းမႈအေပၚ တံု႔ျပန္ေလ့ရွိတဲ့ အျပဳအမူတခ်ဳိ႕ပါ။

ကြၽန္မလည္း တစ္ခါတစ္ရံ ဝမ္းနည္းမႈနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳရတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သတိမထားမိဘဲ တိတ္ဆိတ္ သြားတတ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကြၽန္မက အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ တျခားသူေတြနဲ႔ အျမင္မတူတာမ်ဳိး၊ အယူအဆ မတူတာမ်ဳိး စသျဖင့္ ၾကံဳလာရတဲ့အခါ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကိုယ့္ဘက္က ေျပေျပ လည္လည္ ရွင္းျပပါတယ္။ ဒါကိုမွ အျမင္ခ်င္း ညႇိလို႔မရေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္မ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ဆက္ျပီး မေဆြးေႏြးေတာ့ပါဘူး။ တျခား အေၾကာင္းအရာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုကို ေျပာင္းျပီး ေဆြးေႏြးတတ္ပါ တယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္မအေနနဲ႔ေတာ့ သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေရွာင္လိုက္ တာ ျဖစ္သလို ေရရွည္ ဆက္ေဆြးေႏြးလို႔ အေျဖေကာင္း မထြက္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ကိုယ့္စိတ္ ကို ေျဖသိမ့္လိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အျခားတစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ကြၽန္မဟာ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းရာမွာ ျပီးဆံုးတဲ့အထိ ေျဖရွင္းဖို႔ သတၱိနည္းသူလို႔ ထင္ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ဒီနည္းလမ္းကို လက္ကိုင္ က်င့္သံုး ခဲ့ျပီး ေကာင္းတဲ့ အက်ဳိးရလဒ္အေနနဲ႔ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းေတြ တိုးပြားလာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ အမ်ားနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ အျမင္ခ်င္း ဖလွယ္ၾကတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘက္က မွားႏိုင္တာ ရွိသလို၊ တစ္ဖက္ကလည္း မွားႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီလို ဝိဝါဒ မကြဲျပားတဲ့အေနအထားမွာ ကိုယ့္အျမင္ကိုခ်ည္း ေရွ႕တန္း မတင္သင့္သလို တစ္ဖက္ အတြက္လည္း နားလည္ေပးႏိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မကေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အတြက္ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားျခင္းကိုပဲ အျမဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ေရြးခ်ယ္ ခဲ့ျခင္းဟာ အမွားနည္းမယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခု ေရာက္ တဲ့အခါမွာ ျပႆနာဟာ ေျပလည္သြားရတာခ်ည္းပါပဲ။

လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျမင္တူသည္ ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ ျဖစ္ေစ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းရမွာ တစ္ဖက္သားအတြက္ ထည့္စဥ္းစားေပးတတ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္က မွန္တိုင္း၊ အျခားတစ္ဖက္ က မွားသြားတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ အျမင္မတူတဲ့ဘက္က ရႈေထာင့္ကို ေျပာင္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ သူ႔ဘက္က ၾကည့္ရင္လည္း မွန္ေနတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကိစၥတစ္ခု၊ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ့္ဘက္ကခ်ည္း အျမဲမွန္တာမ်ဳိး မရွိသလို တစ္ဖက္က အျမဲမွားေနတာမ်ဳိးလည္း မရွိပါဘူး။ လြဲမွားေနတဲ့ တစ္ေနရာဟာ သူ႔ဘက္မွာေရာ၊ ကိုယ့္ဘက္ မွာေရာ ျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ မၽွမၽွတတ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးတတ္မယ္ဆိုရင္ လူအခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာ မေျပလည္မႈေတြ၊ အျငိႇဳးအေတးေတြ၊ အာဃာတေတြလည္း မရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ဆီ ေရာက္ဖို႔ ဆိုတာလည္း လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕သြားလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနမိပါတယ္။

စာဖတ္သူအားလံုးကို ခင္မင္ ေလးစားလ်က္

ျမဝတီေဇာ္

ဉာဏ္မ်ားတတ္သူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း

ဒီေန႔မနက္ ႐ံုးအသြား ကြၽန္မစီးလာတဲ့ ကားေပၚမွာ အဆိုေတာ္ ေလးျဖဴနဲ႔ မ်ဳိးၾကီးတို႔ သီဆိုထားတဲ့ "အိမ္ ကို ျပန္ခဲ့ေတာ့"ဆိုတဲ့သီခ်င္း ၾကားလိုက္ရေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္က အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဒီသီခ်င္းေလးကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ကြၽန္မ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ (ဉာဏ္ စိမ္း ဉာဏ္ျပာ၊ ဉာဏ္ေရာင္စံုေပါ့ေလ :D) ထုတ္ခဲ့ဖူးတာေလးကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

 အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မနဲ႔သူက ခ်စ္သူဘဝပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ပဲ သူက မေလးရွားကို ရိႈးေဂ်ာ့ထြက္သြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ခုလို အင္တာနက္ေတြ ဘာေတြလည္း သိပ္ေခတ္မစားေသးပါဘူး။ သူက ဖုန္းဆက္ခဲ့ရင္ေတာင္ အိမ္က လူေတြ အေျခအေနၾကည့္ျပီး ဖုန္းေျပာရ တဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ဆိုပါေတာ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ကြၽန္မနဲ႔သူက စာအဆက္အသြယ္ေတာ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္မတို႔အိမ္ရဲ႕ စည္းကမ္း အေလ့အထေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔အိမ္မွာ အိမ္ သားေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဝင္စြက္ဖက္တာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ စိတ္ထဲ ဘဝင္မက်တာမ်ဳိးရွိရင္ အခ်င္းခ်င္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေမးတာ ျပဳတာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ဥပမာ-ကြၽန္မနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူ႔ဆီက စာလာတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ကြၽန္မက အိမ္လိပ္စာေပးထားတာမို႔ ကြၽန္မအိမ္ကို စာက တန္းတန္းမတ္မတ္ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကြၽန္မက အိမ္မွာ မရွိဘဲ ႐ံုးသြားေနတယ္ဆိုရင္ အိမ္ သားေတြက အဲဒီစာကို လက္ခံယူထားလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မ အိမ္ကို ျပန္မေရာက္မခ်င္း အဲဒီစာကို ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚမွာ ျမင္သာေအာင္ တင္ထားလိုက္ပါတယ္။ ဖြင့္ဖတ္တာမ်ဳိး၊ ဝွက္ထားတာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။

ကြၽန္မ ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က်မွ စာေရာက္ေၾကာင္း၊ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆီက ျဖစ္ေၾကာင္း ေမးျမန္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ေမးတာလည္း ရွားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔ဆီက လာတဲ့စာလဲဆိုတာ သူတို႔ သိထားျပီးျဖစ္တဲ့အျပင္ ကြၽန္မဆီကို စာထည့္တဲ့သူကလည္း သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိလို႔ပါပဲ။  :D

ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူထြက္သြားတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိလာပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္မက သူ႔ဆီ စာေရးရင္း ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ျပန္လာမွာလဲလို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ သူက သံုးႏွစ္ေလာက္ေနျပီးမွ ျပန္လာမယ္ လို႔  ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္မလည္း သူနဲ႔ စိတ္အခန္႔မသင့္တာနဲ႔ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ျပီး ဒါဆို လည္း အဲဒီမွာပဲ ေပ်ာ္သေလာက္သာ ေနေတာ့လို႔ ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္း သူလည္း စိတ္ ဆိုးသြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္မဆီ လံုးဝ မဆက္သြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္မကလည္း စိတ္တိုေနတုန္း ခဏေတာ့ ေျပာလိုက္ ဆိုလိုက္ေပမယ့္ ျပီးရင္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္လေလာက္ၾကာမွ ကြၽန္မ သူ႔ဆီ စာေရးလိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ေရးတဲ့စာထဲမွာ တျခား ဘာစကားမွ အထူးအေထြ မပါပါဘူး။ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ကိုပဲ ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ သီခ်င္းေလးကေတာ့ "အိမ္ ကို ျပန္ခဲ့ေတာ့"ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။ အဲဒီစာထည့္လိုက္ျပီး တစ္လအတြင္းမွာပဲ သူ ျမန္မာျပည္ ကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ (စြမ္းတယ္ေနာ္ :P ။ သီခ်င္းစာသားကို ေျပာပါတယ္)  ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးက ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ သူကလည္း ကြၽန္မ ဉာဏ္မ်ားတာကို သိ တာလည္း ပါပါတယ္။ အခုလည္း ဒီသီခ်င္းေလးကို ကြၽန္မ ၾကားလိုက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေလး ကို ျပန္သတိရသြားျပီး တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးမိပါေသးတယ္။

တစ္ခါတေလေတာ့ သီခ်င္းေတြ ၾကိဳက္တတ္တဲ့ကြၽန္မကို သူက မထင္မွတ္ဘဲ တိုက္စစ္ ဆင္တတ္ပါေသး တယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မက သီခ်င္းနားေထာင္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဇိမ္နဲ႔ နားေထာင္ရေလ့ မရွိပါ ဘူး။ သီခ်င္းဖြင့္ထားေပမယ့္ လုပ္စရာရွိတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ရင္းနဲ႔ နားေထာင္ရပါတယ္။ သူကလည္း အဲဒါ ကို သိလို႔ ကြၽန္မအၾကိဳက္ သီခ်င္းဆိုရင္ အစတီးလံုးေလး လာျပီးလို႔မွ မၾကာခင္ပဲ အသံကို အဆံုးထိ ေလၽွာ႔ခ် ပစ္လိုက္တာမ်ဳိး၊ ေနာက္တစ္ပုဒ္ကို ေက်ာ္ပစ္လိုက္တာမ်ဳိး လုပ္ျပီး မခံခ်င္ေအာင္ စတတ္ပါတယ္။ ကြၽန္မက အသံေပ်ာက္သြားလို႔ မီးပ်က္သြားတယ္ထင္လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ သူ႔လက္ခ်က္မွန္း သိရလို႔ စိတ္တိုရပါတယ္။ သူကလည္း ကြၽန္မကို အဲဒီလို စိတ္တိုေအာင္ အျမဲပဲ စေနာက္ေလ့ ရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘာပဲေျပာေျပာ တစ္ခါတေလမွာ သီခ်င္းေတြက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈအရ ကိုယ္နဲ႔ အေျခ အေနခ်င္း၊ ခံစားခ်က္ခ်င္း တူတဲ့အခါ ကိုယ့္ကို ၾကည့္ျပီးမ်ား ေရးထားသလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ တိုက္ ဆိုင္လြန္းတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သီခ်င္းဆိုတာကလည္း ေရးစပ္သီကံုးသူရဲ႕ ခံစားမႈအေပၚ မူတည္ျပီး  ၾကည္ႏူးမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ဝမ္းနည္းမႈေတြကို နားဆင္သူမ်ားကို မၽွေဝခံစားေစျခင္းျဖင့္ စိတ္ထြက္ေပါက္ေပးျခင္း တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္လည္း အရမ္းပင္ပန္းတဲ့အခါ၊ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာတဲ့အခါမ်ဳိးေတြမွာ သီခ်င္းကို ခပ္ တိုးတိုးဖြင့္ျပီး နားေထာင္တတ္ပါတယ္။

အခုလည္း ကြၽန္မ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဖြင့္ျပီး နားေထာင္ေနပါတယ္။ ဘာသီခ်င္းလဲဆိုတာေတာ့ စာဖတ္သူမ်ား လည္း ခန္႔မွန္းမိၾကမွာပါ။ :) ဒီသီခ်င္းေလးကို ကြၽန္မ နားေထာင္ေနခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဆႏၵတခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ အေျခအေနအရ ေခတၱ ခဏ ေစာင့္စည္း ထိန္းသိမ္းေနရပါဦးမယ္။ အေျခအေနေပးတဲ့ တစ္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္မ ရဲ႕ ဆႏၵေလးေတြ အေကာင္အထည္ ေပၚလာႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕ ...... ။

စာဖတ္သူမ်ား အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ျမဝတီေဇာ္